24 juni 2016
Blijf op de hoogte en volg Eric
24 Juni 2016 | Spanje, Los Arcos
Op één van de foto's die ik gisteren heb geplaatst ligt een man met Chinees uiterlijk te slapen en heeft een hond bij zich die een aantal jonge puppy’s heeft. De man wandelt de camino met een kinderwagen waarin hij de puppy’s en de hond vervoert.
Een dagelijks ritueel bij de wandelaars is het verzorgen van de voeten. Blaren doorprikken, pleisters plakken, voeten in een bakje water, het hoort er allemaal bij en in allerlei gradaties van klein tot groter leed.
In het bed boven mij blijkt een overjarige tandeloze hippie met rastahaar te liggen. Een eigenaardige man die al dan niet tegen zich zelf dan wel tegen anderen aan het praten was. Het was vannacht broeierig warm en daar had hij blijkbaar ook last van, en ik dus van hem. Om de haverklap sprong hij met veel gekraak uit het bovenbed en even later met nog meer gekraak er weer in. Dat ging door tot 02.00 uur, misschien nog wel later maar toen viel ik uiteindelijk in slaap. Om 05.00 uur begonnen de eersten al weer te rommelen en van slapen kwam toen niet veel meer. Al met al niet veel nachtrust gehad. Voordeel is dat ik al om 07.15 op de fiets zat. Het was bewolkt en 20 graden. De natuur ontwaakt, er heerst een en al rust, en je hoort niets behalve het kwetteren van de vogels. Een mooie tijd van de dag.
Onderweg kwam ik een aantal Nederlanders tegen, eerst Marjo en André uit Zalk in de kop van Overijssel.
Marjo fietst als gevolg van een ernstig auto-ongeluk en een bindweefselziekte op een ligfiets. De fiets heeft 4 wielen die apart elektrisch worden aangedreven.
Zij zijn op 3 mei uit Nederland vertrokken en in de bergen bleek dat de aandrijving bergop en de remmen bergaf oververhit raken. Ze lossen alle problemen onderweg zelf op en houden de moed er goed in.
Een 15 kilometer verder kom ik Els en Dirk van Slingeland uit Apeldoorn tegen. Ook zij hebben de moed er goed in.
In Navarra tussen Logrõno en Pamplona wisselen wijn- en graanvelden elkaar broederlijk naast elkaar af. In de verte kun je inmiddels de Pyreneeën al goed zien alhoewel ze waarschijnlijk hemelsbreed nog wel op een afstand van tegen de 100 km liggen.
Ook vandaag zat het venijn weer in de staart. Nadat het de hele dag al op en neer was gegaan met stijgingspercentages tot 7% kreeg ik er op exact 77.77 km er één van 10% voor de kiezen. Ik was blij dat ik om 13.45 uur na 88 km in Los Arcos aankwam. De eigenaar van de albergue, qua uiterlijk een Spaanse Jeroen van Koningsbrugge, herkende me nog van zo'n 14 dagen geleden en ik werd als een verloren zoon omhelst. Ik had al gezien dat de albergue vol zat en daar had de Spaanse Jeroen het best moeilijk mee. Hij verwees me door naar de albergue municipal verderop in het dorp maar niet nadat ik uitgenodigd was om 's-avonds om 08.00 uur bij hem tapas te komen eten.
De albergue municipal was snel gevonden en had nog bedden vrij.
Nadat ik me geïnstalleerd had barste er vanuit het niets een enorme onweersbui los met veel regen, was ik mooi net op tijd gestopt.
Een dagelijks ritueel bij de wandelaars is het verzorgen van de voeten. Blaren doorprikken, pleisters plakken, voeten in een bakje water, het hoort er allemaal bij en in allerlei gradaties van klein tot groter leed.
In het bed boven mij blijkt een overjarige tandeloze hippie met rastahaar te liggen. Een eigenaardige man die al dan niet tegen zich zelf dan wel tegen anderen aan het praten was. Het was vannacht broeierig warm en daar had hij blijkbaar ook last van, en ik dus van hem. Om de haverklap sprong hij met veel gekraak uit het bovenbed en even later met nog meer gekraak er weer in. Dat ging door tot 02.00 uur, misschien nog wel later maar toen viel ik uiteindelijk in slaap. Om 05.00 uur begonnen de eersten al weer te rommelen en van slapen kwam toen niet veel meer. Al met al niet veel nachtrust gehad. Voordeel is dat ik al om 07.15 op de fiets zat. Het was bewolkt en 20 graden. De natuur ontwaakt, er heerst een en al rust, en je hoort niets behalve het kwetteren van de vogels. Een mooie tijd van de dag.
Onderweg kwam ik een aantal Nederlanders tegen, eerst Marjo en André uit Zalk in de kop van Overijssel.
Marjo fietst als gevolg van een ernstig auto-ongeluk en een bindweefselziekte op een ligfiets. De fiets heeft 4 wielen die apart elektrisch worden aangedreven.
Zij zijn op 3 mei uit Nederland vertrokken en in de bergen bleek dat de aandrijving bergop en de remmen bergaf oververhit raken. Ze lossen alle problemen onderweg zelf op en houden de moed er goed in.
Een 15 kilometer verder kom ik Els en Dirk van Slingeland uit Apeldoorn tegen. Ook zij hebben de moed er goed in.
In Navarra tussen Logrõno en Pamplona wisselen wijn- en graanvelden elkaar broederlijk naast elkaar af. In de verte kun je inmiddels de Pyreneeën al goed zien alhoewel ze waarschijnlijk hemelsbreed nog wel op een afstand van tegen de 100 km liggen.
Ook vandaag zat het venijn weer in de staart. Nadat het de hele dag al op en neer was gegaan met stijgingspercentages tot 7% kreeg ik er op exact 77.77 km er één van 10% voor de kiezen. Ik was blij dat ik om 13.45 uur na 88 km in Los Arcos aankwam. De eigenaar van de albergue, qua uiterlijk een Spaanse Jeroen van Koningsbrugge, herkende me nog van zo'n 14 dagen geleden en ik werd als een verloren zoon omhelst. Ik had al gezien dat de albergue vol zat en daar had de Spaanse Jeroen het best moeilijk mee. Hij verwees me door naar de albergue municipal verderop in het dorp maar niet nadat ik uitgenodigd was om 's-avonds om 08.00 uur bij hem tapas te komen eten.
De albergue municipal was snel gevonden en had nog bedden vrij.
Nadat ik me geïnstalleerd had barste er vanuit het niets een enorme onweersbui los met veel regen, was ik mooi net op tijd gestopt.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
