25 juni 2016

Gisteravond om 20.00 uur meldde ik me bij de albergue Casa de la Abuela voor de tapas-afspraak. Ik wist niet wat ik er van moest verwachten, was het in de albergue of ergens anders. Het bleek ergens anders. Nadat de eigenaar van de albergue, Iosu (spreek uit Jossoe) nog een aantal zaken telefonisch en per mail moest afhandelen nam hij me mee naar de bar van het plaatselijke hotel. Hij vroeg of ik van vlees en vis hield.
Nu heb ik weinig beperkingen wat eten betreft dus heb ik hem maar laten bestellen. Het bleek dat het hotel de eerste etappe was van in totaal 4 bars. In Los Arcos is namelijk elke vrijdagavond tapas-avond, dat wil zeggen dat elke bar tegen een vastgesteld bedrag een (klein) glas bier en 2 tapas-producten  naar eigen keuze levert. Iosu wilde er niet van weten dat ik ook wilde betalen onder het motto: "you are a special man and tonight you are my guest". Vanuit de bar van het hotel naar een andere bar met lekkere tapas en bier. De derde bar was eigendom van zijn schoonvader. Ook daar hetzelfde ritueel. Onderweg vertelde hij aan iedereen dat ik zijn Nederlandse amigo was die vanuit Nederland naar Santiago fietste en ook weer terug. Bij de laatste bar kwam zijn vrouw Sara en zijn 2  dochtertjes er ook nog even bij. Helaas zat ik in de albergue municipal onder het regiem van 2 Belgische mannelijke beheerders en die waren onverbiddelijk; om 22.00 uur binnen want anders zat de deur op slot. Ondanks het vroege vertrekuur heb een leuke Spaanse avond gehad.
Vanmorgen om 05.30 uur vertrok de eerste groep wandelaars.
Zelf ben ik tegen 07.00 uur vetrokken. Het is wel het mooiste gedeelte van de dag, nog geen verkeer, alleen maar stilte en rust in de nog frisse natuur.
Voor de zoveelste keer vergeten water in de bidons  te doen maar geen nood, ik zou vanmorgen weer langs het klooster de Irache fietsen waar ze een tapkraan water en een tapkraan wijn aan de muur hebben. Helaas was ik er lang voorbij voordat ik het in de gaten had, dat wil zeggen ook geen wijn in mijn bidons. Tijdens een koffiepauze in een bar heb ik mijn bidons met water laten vullen.
Vandaag weinig auto's op de weg en dat was maar goed ook want er kropen wel erg veel slakken (met huis en al) over de weg. Ik ben er maar een beetje tussendoor gefietst.
Jan Dekker, één van mijn fietsmaatjes op de heenweg, heeft in Les Landes in Zuid-Frankrijk een keer een rups van de ene kant naar de andere kant van de straat gebracht. Vlakbij Puente de Reina in Spanje zou hij daar een dagtaak aan hebben gehad. Honderden rupsjes kropen over de weg. Het was wederom slalommen om de rupsen te ontwijken.
In Puerta de Reina stond ik voor de keuze of ik een langzaam stijgende route om Pamplona zou fietsen of een route met extra klimwerk door Pamplona zou nemen. Omdat op de route om Pamplona geen albergues zijn heb ik besloten om de N1110 naar Pamplona te nemen.
Nou dat heb ik geweten. Nadat ik al enkele dagen een stevige zuidoostenwind tegen heb gehad bleek de wind vandaag gedraaid. De stormachtige wind kwam nu uit het noordoosten en had ik nu van de andere kant schuin en soms frontaal tegen.
Daarbij was het een klim van 10 kilometer met soms een stijgingspercentage van 10%.
Ik kroop dan ook met een slakkengang naar boven en was blij dat ik de top fietsend had bereikt. Ik zag Pamplona in de diepte liggen en dacht dus dat ik freewheelend naar beneden zou zoeven. Ook dat bleek een misverstand; de N1110 ging over in een snelweg en ik moest een andere route nemen, weer klimmen naar een hoger gelegen dorp en van daar uit via een kiezelpad naar beneden richting Pamplona. Vandaag was weer eens afzien maar na een warme douche voel je je weer helemaal top.
Morgen zien we wel weer hoe de beentjes voelen en dat ik de grens tussen Spanje en Frankrijk kan oversteken.