1 juli 2016

Het werd gisteren toch nog 22.00 uur voordat ik in bed lag. Na door het oude Gallisch/Romeinse stadje Auvillar (oude stad) te hebben geslenterd zat bij terugkomst in de gemeenschappelijke keuken van het pelgrimshuis Michael de Engelsman samen met een jonge vrouw uit Polen.
Michael had een fles wijn gekocht en nodigde uit om die samen met hem leeg te drinken. De Poolse vrouw vertelde dat zij fysiotherapeute was in Polen en daarmee 400 euro in de maand verdiende. Volgens mij werkt een Nederlandse fysiotherapeut daar nog geen 2 dagen voor. Ze had dan ook lang moeten sparen om de camino te kunnen bekostigen.
Vanochtend heb ik uitgeslapen tot 06.45 uur. Michael en de andere wandelaars waren toen al vertrokken. Na bij de bakker een paar rozijnen- en chocoladebroodjes te hebben gekocht was ik om 08.00 uur klaar voor vertrek.
De eerste 20 km gingen hoofdzakelijk in bosrijk gebied langs een soort kanaal. Een erg mooi en rustig stuk. Op dat stuk tussen Auvillar en Moissac ben ik 27 wandelende pelgrims tegengekomen. Voor de rest van de dag heb ik verder geen wandelaar meer gezien, waarschijnlijk omdat de route voor fietsers en wandelaars vanaf Moissac niet meer parallel liep.
In totaal vandaag 83 km gefietst naar Cahors. Buiten de plaatsen Moissac en Castelnau-Montratier was er in de overige dorpjes geen bar of restaurant te bekennen. Om een uur of 12 bij de oprijlaan van een huis heb ik een stokbroodje met heerlijke Franse worst gegeten. Aan de eigenaar die, toevallig, zijn brievenbus leegde heb ik gevraagd voor water in de bidons. Dat was geen enkel probleem, hij had er zelfs ijsblokjes bij in gedaan. De temperatuur was inmiddels rond de 30 graden en in de zon nog hoger.
Eénmaal in Cahors op zoek naar de pelgrimsherberg. Die bleek in een zeer smal straatje in de buurt van de kathedraal te liggen. De jonge Franse beheerder bood mij een koud glas citroenwater aan en vervolgens nog één.
Daarna schreef hij mij in en vertelde de huisregels: de schoenen moesten uit en daarvoor kreeg je voor binnen rubber schoenen en ook de tassen moesten beneden blijven staan. Dit laatste in verband met de kleine ruimte van de kamers. De fiets werd in een steegje verderop in een opslag gezet.
Ik lig in een vierpersoons kamer maar dan wel weer met eigen badkamer. Buiten mij maakt een Italiaans echtpaar gebruik van de kamer.
Het fietsen viel vandaag wel een beetje tegen, de benen voelden zwaar en vermoeid. Zo alleen op de fiets denk je dan hoe heb ik die bergen van 1500 meter over kunnen komen als je nu moeite heb met 300 meter. Het zal wel een mentale kwestie zijn, hoe je je opstelt op een bepaalde situatie. Als ik me indertijd had voorgenomen om 5 km te hardlopen dan was ik na 5 km compleet kapot naar evenzo als ik 10 km of een halve marathon ging lopen om maar niet te praten van een hele marathon.
Je moet maar zo denken dat het morgen alleen maar beter kan gaan. We zullen het zien. Morgen proberen of we in Rocamadour kunnen komen.