22 mei 2016

Het bleek gisteren een goede beslissing om niet op een camping te gaan maar om in plaats daarvan een hotelkamer te nemen.  Er is vannacht best veel regen gevallen en vanmorgen bij het ontbijt regende het ook al pijpenstelen.
Om half tien de tassen op de fiets gebonden en zowaar het regende bijna niet meer. Dus alleen de regenjas aan en geen regenbroek. Dat had ik beter wel kunnen doen, de regen nam toe en voordat ik het in de gaten had was mijn broek al doorweekt. Gelukkig was het niet koud dus gewoon maar doorfietsen.
De hoogtemeters namen ook toe, vandaag in totaal 460 meter geklommen met een paar pittige hellingen van 9%.
Ondanks het enorme gewicht (bagage en mezelf) ging het best goed, je voelt dat je sterker wordt.
Nog even bij de abdij van Vaucelles langs gefietst maar was echter niet toegankelijk.
Rond 13.00 in een abri in het plaatsje Gouy een broodje gegeten. Aan de overkant van de straat stond een deur open en omdat ik één bidon leeg had even de straat overgestoken een gevraagd om water. De mevrouw die daar woonde had de zorg voor 4 kinderen van 6-8 jaar, ze vertelde dat 3 kinderen bij haar waren op basis van crisisopvang. Ze vroeg of we niet liever koffie in de bidon wilde hebben. Dat was niet tegen dovemans oren gezegd. Nadat de koffie voor ons klaar was, een bidon zonder suiker voor Jan en een bidon met suiker voor mij gaf ze ons ieder ook nog een folie verpakt rijkelijk belegd stokbrood mee en wenste ons een bon voyage.
Een paar kilometer buiten het dorp nog even een afslag genomen om te kijken bij de oorsprong van de Schelde, opmerkelijk dat zo'n klein stroompje over een afstand van 360 km veranderd in een rivier waar zeeschepen over varen.
Het was ons plan om in St. Quentin te overnachten in de plaatselijke jeugdherberg. Dat ging dus niet door, we waren te vroeg, de jeugdherberg ging pas open op 1 juni. Om daar op te wachten had weinig zin.
Daarom maar doorgefietst naar Tugny-sur-Pont waar een pelgrimsherberg zou zijn. Voor de zekerheid vanuit St. Quentin gebeld en ja we waren welkom. Op de vraag of we daar ook konden eten kregen we het verzoek om een paar broden mee te nemen.
Bij de pelgrimsherberg aangekomen was er op het eerste gezicht niemand aanwezig. Zo te zien bestond de herberg uit een aantal niet al te stevige bouwsels waarvan in twee een tweetal tweepersoons slaapkamers waren ondergebracht. Overigens wel voorzien van een grote stortdouche met daarbij nog 4 horizontale douchestralen.
Een ander bouwsel deed dienst als ontmoetingsruimte cq eetruimte voorzien van keuken. Voor ons lag daar een briefje met sleutel van cabine 13 klaar. De overnachting inclusief ontbijt koste 27 euro en verder kon je gebruiken wat je wilde waarbij een vrije gift op prijs werd gesteld. Er was voldoende eten en drinken, bier, wijn en frisdrank.
In die ruimte zat een Belg op leeftijd die heerlijk zat te peuzelen aan een stokbroodje met daarbij een kaas- en worstplank en een heerlijk wijntje. Het bleek een oude priester te zijn die gedurende 14 dagen een soort van pelgrimswandeltocht maakte vanuit, voor zover ik het heb begrepen, Arras en iedere dag 15 km liep.
Enige nadeel is dat ik nog steeds geen gebruik kan maken van mijn buitenlandbundel en er hier geen wifi is. Jullie zullen dit verslag dan ook met een dag vertraging lezen.