14 juli 2016

Bij aankomst op de camping stonden er 2 caravans, een Nederlandse en een Engelse. Dat was niet veel maar het bleek echter een echte doorgangscamping te zijn want tegen 18.00 uur kwam de ene na de andere caravan en camper het terrein oprijden. Veel Duitsers, Fransen, Belgen en een paar Nederlanders. Duidelijk op doorreis want alleen het hoognodige werd buiten gezet.
Ook zaten ze allemaal stilzwijgend aan een wijntje te nippen of een hapje te eten zonder op een enkele wijze contact te hebben met de buren. Ze zullen wel denken; voor één avond steek ik daar geen energie in want morgen ben ik toch weer weg.
Vanmorgen om 06.30 uur stond ik op en dacht bij mezelf; jullie zijn op doorreis dus dan moeten jullie niet te laat opstaan dus vrolijk en niet al te rustig begon ik mijn spullen in te pakken en de tent op te breken waarbij ik de tentstokken enigszins luidruchtig in elkaar klapte. Kort daarop gingen de eerste deurtjes van de caravans/campers open voor een vroeg toiletbezoek.
Rustig weer vannacht, de harde wind was gaan liggen en had plaatsgemaakt voor een matige westenwind. De windmolens draaiden dan ook langzaam hun rondjes.
Tegen 10.00 uur draaide de wind weer vanuit het noordwesten en wakkerde daarbij ook aan. Ik had liever gehad dat de wind de andere kant was op gedraaid, vanuit het zuidwesten maar misschien komt dat morgen.
Tegen 11.00 uur trok de lucht plotseling helemaal dicht en net toen ik mijn regenbroek had aangetrokken (dit keer wel op tijd) barste de regen los. En niet alleen dat; vanuit het niets begon het enorm te onweren, het donderde en het bliksemde alsof het een lieve lust was. Ik fietste boven op een heuvelrug en geen plek om te schuilen. Een tandje er bij op de fiets en snel naar het volgende dorp, 5 km verder. Daar bij de kerk uit de wind en regen gewacht tot de onweersbui over was.
Nadien doorgefietst naar Châlons en Champgne en toen ook daar zich weer donkere wolken samenpakten maar een brasserie opgezocht om iets te eten en te drinken. Daar Joost uit Amsterdam ontmoet en even mee gesproken.
Fransen vinden het blijkbaar bijzonder dat iemand met veel bagage een pelgrimstocht doet. Ze herkennen me als pelgrim door de grote Jacobsschelp die voorop mijn stuurtas zit. Als ik een pauze neem in een dorp dan wordt ik aangesproken en vaak toeteren tegemoetkomende auto's en steken een duim omhoog of zwaaien enthousiast.
Dat zijn toch leuke momenten die je goed doen net zoals alle reacties die ik krijg op mijn reisverslagen.
Vandaag weinig gemerkt van de Franse nationale feestdag. De slaperige Franse dorpjes waren vanmorgen nog slaperiger dan anders. Zelfs zag ik nog een auto het huisvuil ophalen. Wellicht hebben ze vanavond groot feest (bal gratuite) met afsluitend vuurwerk (feu d'artifice).
Volgens plan zou ik na Châlons en Champagne nog zo'n 10 mm doorfietsen naar een jeugdherberg maar die bleek, na een telefoontje, volledig bezet te zijn. Daarom maar de camping municipal in Châlons en Champagne opgezocht.
Daar kwam ik Joost weer tegen als ook de Belg Kobe maar daarover morgen meer.