27 juni 2016

Van de vorige keer dat ik in de pelgrimsherberg in Saint-Jean-Pied-de-Port was kon ik me nog herinneren om niet te laat op te staan. De vorige keer kon ik nog net 2 kleine stukjes stokbrood bemachtigen en één kop koffie. Inmiddels ben ik al wel goed gewend om op 06.00 uur wakker te zijn en op te staan. Ik dacht dus dat ik de wandelaars wel voor zou zijn. Nee hoor, de ontbijtruimte zat om 06.30 uur al helemaal vol, ik kon nog net de laatste kop (oplos)koffie bemachtigen en een paar stukken stokbrood met boter en jam. Maar beter iets dan niets.
Tijdens het ontbijt gesproken met 2 Duitsers, dat wil zeggen, ze waren met z'n tweeën maar de één was luidruchtig en de andere was zwijgzaam, blijkbaar complementair aan elkaar.
Het is me niet duidelijk geworden wat ze nu eigenlijk aan het doen waren, ze hadden in Frankrijk al wel een stuk gelopen maar even goed ook met trein en taxi gereisd. In ieder geval wilden ze vandaag de Pyreneeën over wandelen met over een paar dagen Pamplona als eindbestemming. In Pamploma had de "luidruchtige" een Duitse vriend wonen die daar een hotel runde. Alleen wist hij geen naam, adres of telefoonnummer. Ik ben benieuwd of hij de vriend zal vinden.
Na het ontbijt afscheid genomen van de Koreanen en Japanner en om 07.45 uur op de fiets gestapt.
Eigenlijk wilde ik eerst langs de fietsenwinkel voor klein onderhoud en de telefoniewinkel van Orange voor de activatie van de telefoonkaart maar die winkels zouden pas om 10.00 uur open zijn als ze vandaag op maandag wel open zouden gaan. Ik gokte er maar op dat in Oloron-Sainte-Marie, mijn bestemming vandaag, ook wel een fietsen- en telecomwinkel zal zijn.
Vandaag zou ik de Pyreneeën definitief achter me laten maar niet voor dat ik nog een 5 km lange en 500 meter hoge col over moest met voor een deel een stijgingspercentage tot net boven de 10%.
Boven op de col had je overigens wel een prachtig uitzicht over het laagland en dat is de inspanning natuurlijk wel meer dan waard.
In Oloron-Sainte-Marie aangekomen eerst naar het bureau de tourisme waar ze me goed hebben geholpen. Ze hebben me verteld welke fietsenzaak op maandag wel open was en waar ik die vinden kon als ook de "Orange" telecomwinkel.
Bovendien belden ze naar de pelgrimsherberg om voor mij te reserveren.
Terwijl ik dit schrijf zit ik in een brasserie, onder het genot van een biertje, de voetbalwedstrijd Italië tegen Spanje te kijken. In de zaak zit ook een Spanjaard en die heeft het niet meer bij de 1-0 stand voor Italië. De teleurstelling druipt helemaal van zijn gezicht bij de 2-0 in de 90e minuut.
Bij terugkomst op de vierpersoonskamer in de pelgrimsherberg bleek ik niet meer alleen te zijn. Henry, een Fransman uit Duinkerken en Mathias, een Duitser uit Freiburg hadden ook hun intrek genomen. Mathias was op 8 mei wandelend van uit Freiburg vertrokken en heeft ook Santiago als eindbestemming.
Overigens is dit al zijn derde camino maar die heeft hij van af verschillende beginpunten in Spanje gelopen.
Morgen weer een stuk verder van Frankrijk en dichter bij huis.
Wat zal de dag van morgen brengen.